جانمایی علائم ترافیکی
علائم افقی، عمودی و چراغ های راهنمایی به عنوان ابزار کنترل ترافیک و به منظور حرکت منظم و قابل پیش بینی ترافیک و در نتیجه فراهم شدن ایمنی راه، مورد استفاده قرار می گیرد. این هدف با کمک علائم انتظامی، اخطارها و راهنمایی هایی که توسط این ابزار ارائه می گردد، و همچنین جانمایی علائم بطور صحیح تأمین شده و باعث کاهش تصادف و افزایش ایمنی می گردد. علائم افقی عبارت است از خط کشی ها و علائم و نوشته هایی که روی سطح راه اجرا و قرار می گیرد. این علائم با رنگ ها و کیفیت های مختلف اجرا می شود. با افزودن ذرات شیشه ای (گلاسبید)، قابلیت انعکاس و در نتیجه بهتر دیده شدن آنها به ویژه در شب، افزایش می یابد. علائم عمودی، کنار راه و یا بالای مسیر عبور نصب می گردد. این علائم با رنگ، اندازه و شکل خود پیامی به رانندگان انتقال می دهند که با رعایت آنها آمادگی و فرصت لازم برای واکنش راننده و در نتیجه ایمنی بیستر فراهم می گردد.
طراحی و کاربرد علائم راه
ضروری است که یک تابلو قادر باشد به رانندگانی که با سرعت مجاز در راه مسافرت می کنند، پیام خود را به طور واضح برساند. برای نیل به این منظور، یک تابلو نیاز به فاصله دید مناسب برای خوانده شدن، سادگی محتوا، طرح، روشنایی و انعکاس دهندگی دارد، که این موضوع با جانمایی علائم به صورت استاندارد میسر می گردد. برای سادگی محتوا و طرح، انتخاب پیام های نمادین، موثرترین راه خواهد بود، اما هر جا ضرورت ایجاب نماید، لازم است که پیام در کلمه هایی که به سرعت قابل فهم هستند، خلاصه شود. اندازه، مهمترین عامل در هزینه تابلو است، بنابراین تابلو طوری طراحی می شود که خوانایی لازم را بدون اتلاف کردن سطح ارائه دهد.اگر فرض شود که یک راننده همیشه زمان معینی را برای درک پیام تابلوی به خصوصی لازم دارد، هر قدر سرعت حرکت او بیشتر باشد نیاز دارد از فاصله دورتری از تابلو آغاز به خواندن پیام نماید و تا قبل از انحراف توجه راننده از راه، خواندن پیام را به پایان رساند. یک راننده برای خواندن علائم، بهتر است چشمان خود را بیش از 10 درجه از راه رو به روی خود منحرف ننماید. با در نظر گرفتن این ملاحظات، طرح هایی با اندازه های مختلف برای علائم تهیه شده تا برای سرعت های مختلف مناسب باشد.
با استاندارد کردن انواع علائم، یکنواختی در کاربرد، استقرار، ارتفاع نصب، روشنایی و انعکاس دهندگی آنها حفظ می گردد. علائم ترافیکی به هنگام تاریکی باید روشن و قابل دیده شدن باشند. بنابراین به علائم روشنایی داده می شود. این عمل را می توان به طور مستقیم توسط یک منبع نور درونی یا بیرونی و یا با به کار بردن مواد منعکس کننده ایجاد کرد.
جانمایی علائم راه
چهار نکته را باید در مورد جانمایی علائم (استقرار علائم) در نظر گرفت:
- انتخاب محل نصب آنها در کنار راه نسبت به تقاطع، خطر یا سایر جنبه هایی که به این موضوع مربوط می شود.
- نحوه قرار گرفتن آنها نسبت به کناره سواره رو و سایر جوانب مربوط به مقطع عرضی
- ارتفاع آنها از زمین
- جهت نصب
محل نصب: برای اینکه بتوان به راننده برای متابعت از یک علامت ترافیکی وقت کافی را داد، هر علامت به فاصله ای مناسب از نقطه مورد نظر در پیام علامت، نصب می گردد. این فاصله بستگی به مقدار سرعت طرح هر راه دارد. علایمی که برای نشان دادن پیامهای قابل تشخیص و خواندن از فاصله دور هستند، بر مبنای نوع و سرعت راه طرح ریزی می شوند، این موضوع ضروری است که علایم از فاصله مناسب قابل رؤیت بوده و توسط موانع پوشیده نشده باشد. رانندگان به قرار گرفتن علایم در سمت راست راه ها عادت کرده اند، بنابراین در استقرار آنها باید به ا ین نکته توجه گردد . نصب علایم در سمت چپ، در راه های با جد اکننده وسط که نصب علایم در سمت راست به تنهایی کافی نیست، ضروری است. در سه راهی هایی که دارای اهمیت کمتری هستند ، یک علامت در قسمت مرکزی که رو به روی هر دو جهت راه قرار گرفته باشد کافی خواهد بود. به جای این که یک علامت در سمت راست هر قسمت قرار گیرد ، در پیچهای تند متمایل به راست، ممکن است نصب علایم در سمت چپ نیز مناسب و قابل توصیه باشد .قرار دادن علامت در سمت چپ مکمل علامت سمت راست است، برای مثال در مسیرهای یک طرفه، تابلو ورود ممنوع در هر دو سمت نصب می شود (به جز در مسیرهای باریک. در راه های با میانه )جداکننده وسط (، تکرار علامت در سمت چپ نیز توصیه می شود . در تقاطعهای سه راهی، علایم جهت نما برای رانندگان راه فرعی را می توان مستقیماً در راه اصلی و مقابل راه فرعی قرار داد . در زیرگذرها، علایم بالاسری ممکن است مناسب تر باشد . همچنین، ممکن است علایم در میدان و یا روی جد اکننده وسط نصب شود.
نحوه قرارگرفتن: در کار با جد اکننده وسط، علایم باید به صورتی قرار داده شود که نزدیک ترین لبه آن از کناره آسفالت، حداقل 120 سانتیمتر فاصله داشته باشد. و در جایی که شانه راه آسفالت شده، این فاصله از کناره شانه باید حداقل 75 سانتیمتر باشد. در راه های دیگر، تمام علایم باید چنان قرار داده شود که نزدیک ترین لبه آن از کناره آسفالت و یا در صورت وجود شانه آسفالته، از کنار آن ، حداقل 75 سانتیمتر فاصله داشته باشد. در جایی که پیچ تند یا شیب عرضی وجود دارد و یا علایم رو ی جداکننده وسط نصب می شود، این فاصله باید به حداقل 100 سانتیمتر افزایش یابد. علایم باید در زاویه 10 درجه نسبت به امتداد مسیر حرکت وسایل نقلیه قرار گیرد. ارجح است که در محدوده دید تیزبین (3 تا 5 درجه) باشد.
ارتفاع نصب: لبه پایینی تابلو باید 150 سانتیمتر از مرتفع ترین نقطه سواره رو بالاتر قرار گیرد . در راه های با جداکننده وسط می توان ارتفاع را به 2/10 متر و برای آزادراه ها تا 2/40 متر افزایش داد . در جایی که علایم در پیاده روها و در عرض آنها نصب می شود، ضرورت دارد که راه کافی برای عبور عابران پیاده باقی بگذارند. حداقل ارتفاع توصیه شده 210 سانتیمتر است، اما 240 سانتیمتر ترجیح داده می شود.
جهت نصب: در مناطق بین شهری ممکن است انعکاس نور آزار دهنده باشد، بنابراین باید علایم طوری نصب شود که این انعکاس را به حداقل برساند. علایم معمولا عمود بر خط حرکت ترافیک یا با انحراف مختصری نصب می شود. استثناهای عمده، صفحاتی است که ساعتهای توقف ممنوع را نشان داده و موازی حاشیه مسیر قرار می گیرد. علایم جهت نما، باید به سمتی که راهنمایی می کند، توجیه و متمایل شده باشد. علایم پایان محدودیت سرعت، باید در انتهای طول قسمتی از راه که شامل این مقررات می شود نصب گردد. به دلیل اینکه این علایم باید مورد توجه و اطاعت قرار گیرد، لازم است آنها را در محلهایی که دارای دید خوبی هستند، نصب کرد.
منبع :
آیین نامه ایمنی راه ها – نشریه شماره 3-267
شرکت تدبیر تردد راه با بکارگیری کادر مجرب و متخصص در زمینه طراحی و جانمایی علائم و با سابقه طولانی در انجام پروژه های مختلف، آماده ارائه خدمت به هموطنان گرامی می باشد.
از اعتماد شما سپاسگزاریم.
